Steven Saylor „Siedem cudów”

Lubię zmysłowość starożytnego Rzymu. Chętnie sięgam po powieści z gatunku bildungsroman. Nie przeszkadza mi sprawnie skonstruowana zagadka kryminalna. To wszystko miałem nadzieję odnaleźć w cyklu „Roma sub rosa”. Otrzymałem rozrywkę na dobrym poziomie, połączenie programu historycznego na Discovery z przygodami Sherlocka Holmesa. Czegoś mi tu zabrakło…

Głównym bohaterem jest młody Rzymianin Gordianus oraz jego mistrz, grecki poeta, Antypater z Sydonu. Osiemnastoletni chłopak wyrusza z Rzymu, ze swoim umarłym dla świata nauczycielem, w celu zwiedzenia tytułowych siedmiu cudów. Za tym wszystkim kryje się jeszcze pewna polityczna intryga. Nieświadomy tego Gordianus chłonie wiedzę i wrażenia estetyczne oraz poznaje rozkosze ciała (również w miłości męsko-męskiej, jak przystało na czasy starożytne).

Różne epizody „Siedmiu cudów” były wcześniej publikowane jako oddzielne opowiadania. Są to osobne całości, co ma widocznie negatywny wpływ na siłę przyciągania powieści. Każdy z cudów to zagadka rozwiązana przez Gordianusa wykorzystującego umiejętność dedukcji i sprzyjający wpływ losu. Z konieczności łamigłówki są proste a ich rozwiązania błyskawiczne. Siedem cudów i egzotyczne światy to za mało, aby utrzymać uwagę wybrednego czytelnika. Dla pasjonatów Starożytności powinno jednak wystarczyć.

Paweł Niesiołowski